Epilog

muzyka.

         - Uważajcie na siebie, okej? – Oliver przytulił troskliwie swoją młodszą siostrzyczkę, przy tym posyłając Justinowi groźne spojrzenie, jednak nie było one przepełnione nienawiścią tylko miłością do Skai.

         - Nie mam już pięciu lat. Dam sobie radę. – blondynka uśmiechnęła się do brata, po czym pożegnała z resztą rodzeństwa.

         - Wszyscy wierzymy, że wam się uda. Powodzenia! – zawołał Daniel.

         - Dzięki stary. – odpowiedział mu szatyn, po czym obydwoje wsiedli do jego samochodu. – Gotowa? – spojrzał na nią podczas zapalania samochodu.

         - Zobaczymy na miejscu, teraz nie jestem w stanie ci odpowiedzieć. – uśmiechnęła się nieśmiało.

         - To jedziemy.

         Minęło pięć miesięcy od przedstawienia. Wszystko nareszcie zaczęło się układać. Jeremy i Pattie postanowili dać sobie szansę, obydwoje wzięli urlop aby spędzić trochę czasu w domu, dogadać się. Natomiast Skai i Justin.. no właśnie.

         Kiedy światła zgasły, kurtyna zasunęła się, a brawa ustały, oni nadal wpatrywali się w siebie nawzajem, nie mogąc pozbyć się tego uczucia. Tą chwilę przerwała im pani Olsen, która wbiegła i klasnęła głośno w dłonie.

         - Justin! Skai! Co wy żeście zrobili? – otworzyła szeroko oczy.

         - Zmieniłem scenariusz, tak bywa. – odpowiedział jej Justin z szerokim uśmiechem na ustach.

         Skai wycofała się, pozostawiając dyskutujących ze sobą szatyna oraz kobietę po czym nieśmiało podeszła do Julie.

         - Nie jesteś zła? – spytała niepewnie, przegryzając wargę.

         - Za to, że zepchnęliście mnie na drugi plan, zmieniliście zakończenie? Nie. – wzruszyła ramionami. – Justin mnie ostrzegł, a właściwie poprosił żebym się na to zgodziła.

         - Naprawdę? – dziewczyna nie mogła w to uwierzyć, że to zrobił.

         - Tak, ale nie martw się. Nie jestem zła, właściwie to ostatni układ który dla nas przygotowałaś nie wychodził mi, a nie chciałam się zbłaźnić przed wszystkimi. Więc.. – spojrzała ukradkiem na szatyna, po czym skierowała swoje oczy ku Skai. – Byliście świetni.

         - Ja.. ja.. dziękuję. – wyszeptała onieśmielona blondynka.

         - Naprawdę nieźle to wykombinowałeś. – powiedziała Skai zerkając na Justina.

         - Ale co? – spojrzał na nią zaskoczony.

         - To przedstawienie, a raczej jego zakończenie. Kto by się spodziewał… - na jej usta wkradł się delikatny uśmiech. – Ale potem, potem to naprawdę dałeś czadu. – chłopak roześmiał się kręcąc głową.

         - Dałem czadu? – parsknął.

         - Oj tak. – pokiwała. – Dziękuję, że to dla mnie zrobiłeś.

         - Chociaż tyle mogłem się odwdzięczyć za twoją opiekę nade mną. – zachichotał.

         Gdy Skai oraz Justin udali się za kulisy, gdzie przygotowywali się do przedstawienia aby uczcić jego zakończenie, drogę zagrodziła im wysoka kobieta ubrana porządnie w czarną marynarkę, eleganckie spodnie i białą koszulę. Włosy miała ścięte krótko do ramion, wyglądała naprawdę onieśmielająco.

         - Witam, czy to pan Bieber? – spojrzała na szatyna, a kiedy ten skinął twierdząco, ona podała mu dłoń. – Gratuluję dobrego występu. Nazywam się Elizabeth Stanson i jestem przedstawicielem szkoły Chicago University. Pamięta pan naszą ostatnią rozmowę?

         - Oh. – szatyna wtenczas olśniło, a na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech z zadowolenia. – Bardzo dziękuję, za przyjście. To jest właśnie Skai Johnson o której mówiłem. – przedstawił oszołomioną blondynkę.

         - Ee, dzień dobry. – przywitała się niepewnie.

         - Widziałam wasz wspólny taniec, rzeczywiście był niesamowity. Jesteście bardzo utalentowanymi tancerzami dlatego też z przyjemnością zapraszam was na casting do naszej uczelni. Dołączam również mój list polecający, dzięki któremu łatwiej będzie można się wam dostać. Jednak z tego co widziałam, nie macie czego się obawiać. – wręczyła Justinowi białą, zaklejoną kopertę. – Wszystkie informacje są w środku o castingu i o różnych formalnościach.

         - Dziękujemy bardzo za pani czas. – jeszcze raz Justin uścisnął jej dłoń.

         - Do zobaczenia na castingu.

         - Do widzenia, dziękuję. – pożegnała się Skai, do której wciąż nie docierało co się właśnie stało.

         Kobieta skinęła im, po czym odwróciła się i odeszła wraz ze stukotem jej obcasów.

         - Justin, ja…

         - Nie musisz nic mówić. – wzruszył niedbale ramionami. – Chcesz wody? – odpowiedziała mu uśmiechem, po czym wzięła od niego butelkę.

         - A co jeśli nie dam rady? Tam na scenie… ty… - zawahała się. – Nie wiem czy jestem w tym dobra, wiesz. Nie lubię występować przed ludźmi.

         - Jednak na przedstawieniu nie bałaś się. – stwierdził.

         - Bo byłeś ty. – wypaliła, po czym natychmiast ugryzła się w język. Chłopak zachichotał i posłał jej gorące spojrzenie.

         - Tutaj też będę, zobaczysz. Dostaniemy się. – poklepał ją po udzie pocieszająco. – Zjeżdżamy żeby zatankować, jak chcesz możesz wyjść i wiesz…

         - Haha, wiem. – zaśmiała się. To było zabawne widząc zmieszanego Justina, który nie potrafił powiedzieć „skorzystać z WC”. – Nie potrzebuję, ale chętnie wyprostuję nogi.

         Kiedy stanęli, Skai jak powiedziała, tak wysiadła z samochodu po czym stanęła na krawężniku i zastygła. Justin po zatankowaniu oraz zapłaceniu za paliwo, poszukał blondynki wzrokiem. Odnalazł ją stojącej w tej samej pozycji, co wcześniej.

         Wiatr delikatnie dmuchał w jej włosy, których kosmyki plątały się ze sobą, jednak Skai to nie przeszkadzało. Miała na sobie krótkie dżinsowe spodenki oraz zwykłą koszulę w kratę, do tego zestawu dołączyły białe tenisówki które kontrastowały idealnie z jej lekko brązowawą skórą. Skrzyżował ręce na piersi i uśmiechnął się szeroko. „Jak mogłem tego wcześniej nie zauważyć?” – przeklinał w myślach. Skai była piękna, a za każdym razem kiedy spoglądał na nią jego serce biło szybciej. Wyglądała tak niepozornie, prosto… Nigdy wcześniej nie pomyślałby że mógłby zakochać się w Skai Johnson. Tej Skai Johnson.

         Potrząsnął głową, po czym podbiegł do niej jak na skrzydłach znienacka obejmując ją za biodra. Pisnęła zaskoczona, a kiedy zauważyła Justina odrobinę jej ulżyło.

         - Justin.. – wyszeptała. – Popatrz jak pięknie! – wskazała na pastwiska, które ubrane były w różne kolory oraz liczne górki. – Kto by pomyślał że widać takie piękno ze  zwykłej stacji benzynowej.

         - Każdy widzi piękno w tym, co kocha, prawda?

         - Prawda. – odpowiedziała mu cicho.

         - Ja widzę piękno w tobie. – po tych słowach Skai odwróciła się do niego przodem, spojrzała w jego błyszczące oczy.

         Rozczulona tym wyznaniem wtuliła twarz w jego klatkę piersiową. Szatyn ucałował czubek głowy Skai, po czym zamknął ją w swoich ramionach, czując jakby trzymał cały świat. Zanurzył nos we włosach blondynki, aby poczuć zapach panny Johnson, który uwielbiał.

         - RUSZAĆ SIĘ! – zatrąbił kierowca ustawiony za samochodem Biebera.

         Oderwali się od siebie, spoglądając na zdenerwowanego mężczyznę. Justin roześmiał się, po czym chwycił Skai za rękę aby móc spleść ich palce razem. Ruszyli ku samochodowi, wsiedli do środka bez pośpiechu.

         - Gotowa? – szatyn spojrzał na blondynkę z szerokim uśmiechem, a ona położyła dłoń na jego udzie.

         - Gotowa. – odpowiedziała.

         I ruszyli.

         I wiedzieli, że już wszystko będzie dobrze.

         Od autorki: No i stało się. Nadszedł nareszcie koniec. Wiem, że niektórzy z was chcieliby następną część, obiecuję że o tym pomyślę jeszcze, bo możliwe że do tego wrócę, ale na razie chcę skupić się na innym opowiadaniu i mam nadzieję, że was nim nie rozczaruję :) 

               BARDZO! BARDZO bym chciała aby KAŻDY KTO CZYTAŁ TO OPOWIADANIE, nieważne czy dołączyliście w środku niego czy pod koniec, SKOMENTOWAŁ POD TYM ROZDZIAŁEM chociażby kropkę czy buźkę. Bardzo mi na tym zależy! KOCHAM WAS I DZIĘKUJĘ, ŻE ZE MNĄ WYTRWALIŚCIE!!

Dam wam nawet link do nowego bloga, gdzie niedługo pojawi się zwiastun :)

http://carter-evans.blogspot.com/