Rozdział 13

Justin po zjedzonym obiedzie poszedł do swojego kumpla – Ryana, razem udali się na imprezę do nowo otworzonego klubu. Tym razem bez Chestera, ponieważ Bieber wiedział, że jak tylko by go zobaczył nie potrafiłby się opanować i rzucił na niego. Nadal był wściekły za to, jak potraktował Skai. Kiedy tak przeklinał go w myślach, zorientował się co on właściwie wyprawiał, nie rozumiał swojego zachowania, a myśl, że mogłoby mu zależeć na swojej opiekunce, go tak przeraziła że szybko odegnał te myśli i skupił się podczas rozmowy z Ryanem.

         - Wiesz, zaprosiłem też Amber. – powiedział od niechcenia  chłopak.

         - A ją to po co? – mruknął, niezbyt zadowolony Bieber.

Ostatnio ta panna nieźle działała mu na nerwy. Gdziekolwiek by nie poszedł, ona zawsze musiała być tam gdzie on. Robiła do niego maślane oczy, po czym zachowywała się jakby była jego dziewczyną, mimo iż brunet wyraźnie dawał jej sygnały, że nie jest zainteresowany. Ona jednak się nie poddawała. Amber rozpowiedziała niemal całej szkole, że podczas imprezy w jego domu mieli szaloną noc, po której zapytał się czy będzie jego dziewczyną, a kiedy ona powiedziała mu, że  się zastanowi on zdenerwowany wyszedł po pijaku i miał wypadek samochodowy. Teraz robi wszystko aby mu to  wynagrodzić.

- Bo cię pragnie. – zachichotał wrednie Ryan. – Oj Justin od kiedy ci przeszkadza, że panny na ciebie lecą? Pchają ci się pod nogi, a ty olewasz. Oj ile ja bym dał, aby tak mieć.

- Nie zgrywaj się. – Justin objął go ramieniem i klepnął w tors. – Wiadomo, że ty to największy podrywacz w szkole.

- Zaraz po tobie. – parsknął śmiechem.

- To zawsze coś, nie? Ale tak serio to ja jej normalnie nie zniosę, kiedy…

- Justiin! – usłyszeli piskliwy głos Amber, a chwilę potem Bieber był obcałowywany przez nią. – Tak się cieszę, że przyszedłeś! – zaczęła paplać, jeszcze inne bzdury, ale bruneta nie bardzo to obchodziło.

- Też miło cię widzieć Amber. – mruknął złośliwie pod nosem kumpel.

- Oh Ryan! – zawołała i pocałowała go mocno w policzek. – To idziemy chłopaki? – podekscytowała się.

- Jasne. – wycedził Justin, jednak dziewczyna zignorowała ton jego głosu i chwyciła chłopaka za rękę, po czym pociągnęła za sobą. – Nie daruję ci tego. – warknął do Ryana, który uśmiechał się do niego złośliwie.

- Powodzenia stary. – odpowiedział mu.

***

Justin tańczył opleciony palcami oraz ciałem Amber przez około godzinę. Za każdym razem kiedy próbował od niej odejść, ona mocno go przyciągała do siebie i całowała namiętnie tak, aby inne, zazdrosne dziewczyny nawet nie próbowały odbić jej Justina. Uwolnił się od Amber dopiero po propozycji drinka. Zgodziła się bardzo chętnie. Bieber nie czekając ani chwili dłużej, chwycił Ryana za koszulkę, kiedy właśnie tańczył z jakąś panną, po czym wyciągnął go za klub na zewnątrz.

- Ja się stąd wynoszę. – syknął Justin.

- No co ty Jus! – krzyknął kompletnie pijany. – Impreza dopiero się zaczyna! Będziemy tańczyć caaa-aa-aałą noc. – czknął.

- Człowieku. – szturchnął go w ramię Justin. – Od kiedy to ty więcej pijesz niż ja? – parsknął śmiechem i westchnął. – Wracaj tam, ja przyjdę za jakieś dwie godziny po ciebie. Ogarniasz?

- Pewnie! – dalej szczerzył się jak głupi do sera. Justin wywrócił oczami i popchnął go do wejścia, a sam wyszedł na zewnątrz klubu.

Był trochę podpity, ale niezbyt dużo, gdyż potrafił samodzielnie chodzić. No dobra, może i się lekko zataczał, lecz widział gdzie szedł, a mianowicie w kierunku parku. Nie miał pojęcia dlaczego, po co i skąd mu to przyszło do głowy. Usiadł w wolnej ławce przy oświetlonej fontannie. Nagle go zmroczyło, nie wiedział gdzie jest góra a gdzie dół.

- Wszystko dobrze? – przechodząca obok dziewczyna zatrzymała się przy brunecie,  wyraźnie zmartwiona. Chłopak nie odpowiedział tylko chwycił się za brzuch i lekko drgnął do przodu. – Sprowadzę pomoc! – zaproponowała ochoczo, ale Justin pokręcił przecząco głową i chwycił ją za nadgarstek.

- Proszę.. nie.. – wycharczał. – Już ze mną dobrze.

Nie kłamał. Mroczki przed oczami mu zniknęły, tylko miał lekkie zawroty głowy. Dziewczyna usiadła obok niego na ławce, nadal trzymali się za ręce i spojrzała na niego.

- Jesteś Justin Bieber… - niemal wyszeptała te słowa.

- To ja, we własnej osobie. – zachichotał, a brunetka mu zawtórowała.

- Słyszałam o tobie okropne rzeczy, ale nie wierzę że możesz być aż taki straszny. – powiedziała stanowczo.

- Jesteś tego pewna? – posłał jej zawadiacki uśmiech, na co dziewczyna zarumieniła się.

- W każdym człowieku kryje się  namiastka dobrego. – wyszeptała zawstydzona.

- Tylko nie każdy potrafi to dostrzec. – odpowiedział jej, zgodnie kiwając głową. – Jak ci na imię? Mam wrażenie, że skądś cię znam.

- Jestem Julie. Siostra April. – powiedziała, a Justin zamarł.

Spojrzał na nią, a jego serce zaczęło niebezpiecznie szybko bić.

***

Skai Johnson udała się pod nieobecność swojego podopiecznego do starego budynku. Wcześniej dała znać Chuckowi aby się z nią spotkał ulicę przed tym gdzie zmierzała, ponieważ chciała z nim porozmawiać.

- No cześć. – rzucił chłopak beztrosko, wysiadając z pic kupa. – Jak leci? – spytał ją.

- W porządku. – odpowiedziała. – A u ciebie?

- Też. – powiedział. – Too, w jakim celu chciałaś się ze mną spotkać? Wybacz, że tak przechodzę do konkretu. – zaśmiał się.

- Nic nie szkodzi. – odezwała się blondynka. – Mam do ciebie wielką prośbę. Widzisz… Biorę udział jako choreograf w jesiennym przedstawieniu i szukam osób do głównych ról, które miałyby zatańczyć moje układy. Pomyślałam…

- Że ja się do tego nadaję? – parsknął śmiechem Chuck. – Żartujesz? – spojrzał na nią uważnie, jednak Skai nie wydawała się być tym faktem rozbawiona. – Nie, jednak nie.

- Dla mnie byłbyś idealny! – zawołała podekscytowana. – Kiedy słuchałam opowieści pani Olsen od razu pomyślałam o tobie, nie wiem w sumie dlaczego. – wzruszyła beztrosko ramionami. – Chociaż spróbuj! Za tydzień są castingi i ja jestem w jury… Wiem, że to trochę nie fair iż cię faworyzuję ale jak mówiłam dla mnie byłbyś idealnym Lucasem.

- Kim?

- Lucasem, głównym bohaterem. Proszę zgódź się… - spojrzała na niego błagalnie.

- Dlaczego tak bardzo ci na tym zależy? – spytał Chuck, podchodząc do niej bliżej.

- Ponieważ to pierwsze przedstawienie w jakim biorę udział. To znaczy nie występuję w nim, ale będą wykorzystywać moją choreografię. Moją… Ciągle nie mogę w to uwierzyć. – ostatnie zdanie wyszeptała z szerokim uśmiechem na twarzy. Była naprawdę szczęśliwa.

- Dobrze. Spróbuję dla ciebie, ale niczego nie obiecuję. Wierz mi, jestem fatalnym tancerzem. – roześmiał się.

- Dziękuję! – pisnęła podekscytowana Skai i niemal zaczęła skakać w miejscu. – To chodźmy. Szybko!

- Co ci się tak śpieszy?

- Zanim zmienisz zdanie! – zawołała, kiedy Chuck biegł za nią w oszalałym tempie. Chłopak zaśmiał się i ją dogonił.

Dobiegli do opuszczonego budynku, po czym weszli do środka. Brunet nie powiedział nic, mimo iż był odrobinę zaskoczony wyborem miejsca do ćwiczeń, jednak kiedy weszli na salę, gdzie wcześniej Justin, od razu zrozumiał.

- Przyniosłam wcześniej radio i kilka płyt. Więc zacznijmy od tego, czy kiedykolwiek tańczyłeś coś, cokolwiek? – spytała Skai.

- Na weselach i imprezach, a tak to nie…

- Na imprezach? Dobre i to. – uśmiechnęła się blondynka. – To może zacznijmy od rozgrzewki.

Dziewczyna włączyła jedną z płyt, po czym zaczęli się rozgrzewać przez około pół godziny, z czego większość Chuck się obijał, jednak Skai nie pozwoliła mu się poddać, ciągle zagrzewała go do walki. Blondynka uczyła go najprostszych rzeczy, podstaw od których powinien zacząć każdy tancerz początkujący. Próbowała go rozluźnić, jednak brunet za bardzo był sztywny.

- Musisz się rozluźnić! – powiedziała Skai po raz kolejny tego wieczoru.

- Ale ja się staram! – jęknął Chuck.

- Czekaj. – westchnęła i stanęła tuż za nim. Objęła go ramionami w pasie i lekko ścisnęła. – Tylko nie wyobrażaj sobie zbyt dużo. – mruknęła pod nosem, na co chłopak zachichotał. – Oddychaj. – poleciła mu nieco głośniej.

- Co?

- No oddychaj. – wywróciła oczami. – Poczuj, jak opuszcza cię cały stres, całe… Nie napinaj mięśni! – upomniała go. – Poczuj ten spokój, niech on wypełni twoje ciało. Zamknij oczy i wsłuchaj się w muzykę, wyczuj ten rytm. Czujesz?

- Tak. – odpowiedział. Skai czuła jak jego mięśnie nareszcie się rozluźniają. W duchu odetchnęła z ulgą i go puściła, po czym stanęła przed nim.

- Otwórz oczy. – poleciła mu. – A teraz spróbuj odbić się prawą nogą w prawo, wrócić do pozycji wyjściowej i zrobić to samo z lewą. Dasz rady? O tak. – pokazała mu. – Nie całą stopą, tylko palcami.

Ćwiczyli tak do późna. Nie zorientowali się nawet, że minęły aż dwie godziny, dopiero gdy telefon Chucka zadzwonił, a była to jego zmartwiona matka.

- Muszę lecieć. – powiedział. – Podwieźć cię?

- Tak, dziękuję. – przypomniała sobie, że przecież Justin mógł wrócić w tym czasie do domu, a jej przecież nie było.

- To chodź. A tak na marginesie, to świetnie się dziś bawiłem. Nie wiedziałem, że taniec może człowieka tak odprężać. – rzucił do blondynki.

- Dziękuję. – zarumieniła się, lecz w mroku nocy nie było tego widać.

Od autorki: Nic dodać, nic ująć. Czekam na wasze opinie :)